Sevgili anne babalar,
Yardımseverlik; bireyin sahip olduğu güç ve olanakları, baskı hissetmeksizin içtenlikle paylaşmasıdır.
Çocuklar yardımseverlik davranışını doğal yollarla öğrenirler. Diğer sosyal davranışların gelişiminde olduğu gibi yardımseverlik de yaşamın ilk yıllarında öğrenilmektedir. Yardımseverlik davranışının temelini teşkil ettiği düşünülen ‘’paylaşma duygusu’’,18 aylık bebeklerde gözlenebilmektedir. Bununla beraber bebekteki ilk paylaşma davranışının kaynağı henüz açıklanamamaktadır. Olumlu sosyal davranışların, aile içersinde öğrenme ortamı ile ve aile bireyleri tarafından sağlanan modellerin örnek alınmasıyla oluştuğu görülmektedir. Bir başka deyişle yetişkinlerin tutum ve davranışları, çocuklarda görülen paylaşma ve yardım etme davranışını kuvvetli bir şekilde etkilemektedir. Böylece yardımsever kişi daha mutlu ve verimli bir yaşam sürer.
Çocuklarda yardımseverlik davranışını oluşturmak ve süreklilik kazandırabilmek için bazı noktaları göz önünde bulundurmak gerekir.
Çocuk; küçük yardımlar ile teşvik edilmeli, yardıma ihtiyaç duyduğunda gerekli yardım sağlanmalı, beklenen davranışları sergilediğinde onu motive ederek, davranışlarına süreklilik kazandırılmalı ve yaptığı davranışın onaylandığı çocuğa yansıtılmalıdır. Çocuğa empati kurma becerisi kazandırılmaya çalışılmalı, yardımseverliğin karşılıklı bir etkileşim olduğu da unutulmamalıdır.
İlköğretim 1–4. Sınıf düzeyindeki öğrencilerden beklenen davranışlar:
araba yıkanmasına ve ayakkabıların boyanmasına yardım etme vb.)
|
İlköğretim 5.-8. Sınıf düzeyindeki öğrencilerden beklenen davranışlar:
|
ANNE BABA OLARAK YARDIMSEVERLİK DAVRANIŞINI KAZANDIRIRKEN
“Bir mum, diğerini tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez.” MEVLANA